اکنون تو کجا هستی؟؟

در پاریس روی صحنه تئاتر این را میدانم .فقط باید این را به تو بگویم که در نقش ستاره باش و بدرخش اما اگر فریاد تحسین امیز تماشاگران و عطر گلهایی که برایت فرستاده اند به تو فرصت داد بنشین و نامه ام را بخوان.

من پدر تو هستم امروز نوبت توست که صدای کف زدن های تماشاگران تو را به اسمان ببرد .به اسمان ها برو اما گاهی هم به روی زمین بیا و زندگی مردم را تماشا کن زندگی انان که با شکم گرسنهو در حالی که پاهایشان از بی نوائی میلرزد...من خود یکی از انان بوده ام..دخترم تو مرا درست نمیشناسی !! در ان شب های بس دور با تو قصه ها گفتم ان داستان هم شنیدنی است داستان ان دلقک گرسنه که در پست ترین جاهای لندن اواز میخواند و صدقه میگیرد داستان من است

من طعم گرسنگی را چشیده ام و از این ها بالاتر من رنج حقارت ان دلقک دوره گرد را که اقیانوسی از غرور در دلش موج میزند و سکه ان رهگذر که غرورش را خرد نمی کند.

با این همه زنده ام و از زندگان هستم .ان زمان که از تالار پر شکوه شانزلیزه بیرون میایی ان ستایشگران ثروتمند را فراموش کن حال ان راننده تاکسی که تو را به منزل میرساند را بپرس

دخترم گاه و بی گاه به شهر برو و با فقرا همدردی کن

هنر قبل از انکه دو بال به انسان بدهد دو پای ان را میشکند

وقتی به این مرحله رسیدی که خود را برتر از تماشاگران خود بدانیهمان لحظه تئاتر را ترک کن...

حرف بسیار برای تو دارم ولی به وقت دیگر میگزارم و با این اخرین پیام نامه را پایان میبخشم....

انسان باش پاک و یکدل...زیرا گرسنه بودن صدقه گرفتن و در فقر با مردن بارها قابل تحمل تر از پست بودن و بی عاطفه بودن است

پدر تو:چارلی چاپلین