اشتباه کوچیک میتونه تو عمرت مخصوصا تو جوونیت تموم عمرت رو بسوزونه یا اینکه یه کاری کنی که خیلی پشیمون شی نمیدونم چرا ما که عاقبت یه کاریو میدونیم چرا دوس داریم اونو خودمون تجربه کنیم برای چی؟؟

مگه از قدیم نگفتن:تجربه را تجربه کردن غلط است؟؟

پس برای چی دنبال اینیم که خودمون تو پرونده شخصیمون اونا رو تجربه کنیم مگه بقیه تجربه نکردن و درس عبرت نشده واسه ما؟؟

انسانها یه نوعی بازیگر یا دلقک هستن که فقط دنبال نقش بازی کردن هستن برای بعضی هاشون اصلا مهم نیست که اون نقش چی باشه مهم اینه که فقط بازی کنن و بعضی وقتا با بازیشون قلب بیننده شون رو میشکنن.و براشون مهم نیست که طرف کی باشه و چه شخصیتی داشته باشه مهم اینه که بازی کنن براش بعد بساطشون رو جمع کنن و برن یه گوشه دیگه ای پیدا کننو باز یه بیننده دیگه...

الان این تو همه جامعه ها شده یه عادت بد.

که اغلب ادما به اون تن میدن و مهم نیست از چه قوم و اقلیتی باشن فقط کمی سرگرم بشن و بعضی هاشون تو بعضی از این بازی های مسخره شون (((عشق)))این سمبل مهم تو زندگی مردم رو به بازی های ...خودشون میکشن اونو یه چیز مسخره میدونن ولی خدا را شکر در عصر ما مردم تنها روی صحنه ی نمایش برای عشق میمیرند کارهای کثیف وپستی که امروزه اسمشو میزارن ((عشق))به نظر من ارزش صحبت کردن هم ندارن چه برسد اظهار نظر..

کسی که میگه دوستت دارم بدون دوستت نداره کسی هم که میگه برات میمیرم بدون برای هزاران نفر دیگه هم میمیره و خواهد مرد

الان دیگه کسی نیست اشکای کسی رو پاک کنه و براش نفس بکشه.

دسته گلایی که تو پاییز بهت میدن همش کلکه همش دروغه همش یه بازی کوتاهکه روی صحنه زندگی داری به اجراش میزاری

شاید اصلا برای خودت مهم نباشه و بازی فرضش کنی ولی بدون یه جایی جواب کاراتو که به قول خودت بازی بودن پس میدی و هزاران قلب خون که پشت سرت بوده نفرینت میکنن .

کسی که عاشق باشه محال رو باور داره و با کسی کاری نداره ولی کسی که میخواد اونو به باد مسخره بگیره تا میتونه دست به هر کاری میزنه.

((الان مد شده تا حرف جامعه میاد میگن :جامعه خراب شده))

جامعه رو ادمایی مثل من و شما میسازن پس جرا باید بگن خراب شده

بیایید دست در دست هم جامعه ی آریامون رو همونطور که لایقشه بسازیم و نزاریم هوس بهمون غلبه کنه

خواهر کوچیک شما..

دی ماه 1383