ساناز ( 84/4/18 ساعت 2:16 ص )
میخواستم یه گل محمدی از باغچه ی خونمون بچینم و هدیه بدم به عکس بی قواره ی کویر و بگم بهر حال تو هم از دنیا سهمی داری اینم وظیفه ما با خودم فکر کردم پس سهم من چی؟؟هرچی گل بود کندیم و دادیم به دیگرون. دیگه گلی نموند کسی بده به ما.البته اگه کسی پیدا بشه..
داشتم فکر میکردم به قول نیما این قبای پوسیده و کپک زدمون رو کجا اویزون کنم و این تن رنجور رو به کی بسپارم که یهو این فکرای ما شد یه وبلاگ.
خوب حالا گفتیم اسم این وبلاگ..نمیدونم.فقط یادمه تو گذشته های نه چندان دور من بودم و تو و رد پامون.
من برای قلب خودم تو برای قلب من .پس تکلیف قلب تو این وسط چی میشه؟؟؟
یعنی قلبت یا همون دلت که نخواست بدونه توی این دل یا همون قلب من چی میگذره..
باز جای شکرش باقیه چون تو این زمونه کسی پیدا نمیشه واسه قلب دیگری بمونه. بدونه اینکه دلش بخواد..
پس من موندم و قلب تو اما نه!! قلب تو که اینجا نبود...
پس تو موندی و قلب من
و
من موندم و رد پاها......ی ما
=============================================================
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
=============================================================
